Wejście do obozu Ravensbrück, zdjęcie zrobione w kwietniu 2019 podczas Wyjazdu Pamięci |
Należę do Stowarzyszenia Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück
Ta potrzeba zrodziła się z potrzeby serca, ponieważ widzę konieczność zachowania pamięci o tysiącach wybitnych kobiet zamęczonych w tym obozie, jak również dostrzegam konieczność edukacji na ten temat. W przeważającej części młodzież nie słyszała i nie wie nic na temat martyrologii Polaków w obozach koncentracyjnych, ani na temat Intelligenzaktion.
Pięknie o potrzebie powołania takiego stowarzyszenia napisano na stronie http://www.rodzinaravensbruck.pl/index.php/o-nas/
Przytoczę fragment z preambuły : (...) znaleźli się ludzie, którzy wiedzą dlaczego do tego dążą. W pewnym
sensie to stowarzyszenie już istnieje, choć jeszcze nie oficjalnie,
skoro się samorodnie ujawniła potrzeba jego powołania ̶ potrzeba
stworzenia i wychowania pewnej elity społecznej.
Historia każdego narodu ujawnia istnienie grupy, która ten naród w
pewnym sensie prowadzi. Każdy naród pragnie posiadać własną tożsamość i
dąży do wolności .W Polsce nie trzeba tego udowadniać, historia naszego
narodu jest odwieczną walką o naszą tożsamość i wolność. Uzasadnienia
wymaga tylko to, czemu ta szczególna pamięć należy się właśnie byłym
więźniarkom Ravensbrück, a nie innym grupom, również maltretowanym przez
najeźdźców. Jest parę powodów, dla których historia tego obozu
koncentracyjnego jest szczególna. Był to największy kobiecy KL,
międzynarodowy obóz koncentracyjny na terenie Trzeciej Rzeszy,
zorganizowany przed drugą wojną światową. Z Polski umieszczano tam nie
przypadkowe osoby, zatrzymane podczas tzw. łapanek ulicznych, które
organizowało Gestapo w krajach podbitych dla szerzenia terroru. Do
Ravensbrück wysyłano już od września 1939 roku osoby wcześniej
obserwowane, ważne dla narodu polskiego ̶ działaczy społecznych,
naukowców, nauczycieli ̶ właśnie członków elity narodu...
I dalej tamżę: (...) I właśnie ta grupa osób domaga się stworzenia takiej elity narodu, która przywróci właściwe pojęcie człowieka i ojczyzny ̶ świadomość, że człowiek „nie samym chlebem żyje”, zwróci uwagę na naukę wielkiego Polaka, świętego Jana Pawła II, który nauczał. że „każdy musi mieć swoje Westerplatte” i że „człowiek nie może żyć bez uniesień”. Chodzi o to, żeby naród, który od wieków walczy o swego ducha, odzyskał świadomość swej własnej wartości, a obóz w Ravensbrück jest jak współczesne ogniwo w historii narodu." Profesor dr Wanda Półtawska, więzień Ravensbrück nr 7709
Stowarzyszenie
„Rodzina Więźniarek
Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück”
31-450
Kraków
ul. Seniorów Lotnictwa
10/19
e-mail:
kontakt@rodzinaravensbruck
Tel.:
600063366
Polecam bloga o Ravensbrueck http://ssaufseherin.blogspot.com/
74. Rocznica wyzwolenia obozu Ravensbrück, delegacje skladaja kwiaty pod pomnikiem oraz rzucają symboliczne gwździki do jeziora dla upamiętnienia ofiar |