II Zjazd Stowarzyszenia Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych

13 października 2018 roku odbył się II Zjazd Stowarzyszenia Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych 

To było wspaniałe spotkanie., które miałam przyjemność i zaszczyt moderować.

"Trudno jest pamiętać, bo wspomnienie naszych pomordowanych bliskich każdorazowo budzi emocje i wywołuje łzy. Ale po to się odnaleźliśmy się, by mówić o ich zagładzie, odwiedzać miejsca pamięci, organizować takie spotkania jak dzisiejsze"
Plan niemieckich okupantów na ziemiach polskich zakładał najpierw pozbawienie naszego narodu elit, a następnie uczynienia z niego niewolniczej siły roboczej, aż do całkowitego wyniszczenia. Głównym narzędziem, które służyło realizacji owych zbrodniczych zamierzeń były obozy koncentracyjne, przez które przeszły miliony obywateli polskich, cierpiąc głód, fizyczne wyczerpanie i odarcie z człowieczeństwa. Pamięć o Nich jest naszym obowiązkiem.
Podczas naszych spotkań dzielimy się swoimi przeżyciami, bo w tym gronie możemy liczyć na zrozumienie i pomoc.

Pozostaliśmy my, którzy pamiętamy, a po nas znicze pamięci i to na nas spoczywa kultywowanie pamięci.To na nas, na rodzinach ofiar spoczywa ten obowiązek i zaszczyt.
Zjazd to czas wspomnień, podsumowań, nowych projektów, informacji.
Gośćmi i prelegentami Zjazdu byli:

• p.Grzegorz Kucharczyk, kierownik Muzeum Martyrologii Wielkopolan - Fort VII.

Muzeum Martyrologii Wielkopolan - Fort VII to nie tylko pierwszy obóz koncentracyjny, utworzony przez Niemców po zajęciu Polski. To miejsce, w którym uruchomiona została pierwsza komora gazowa. W Forcie VII szkolone były niemieckie kadry, które później trafiały do sukcesywnie otwieranych obozów i więzień. Było to miejsce, w którym dochodziło do niewyobrażalnego okrucieństwa.

• p.Arkadiusz Szlachetko opowiedział o swojej rodzinnej historii i filmie nakręconym na jej podstawie pt."Odnajdę twoją mamę" 

• p. profesor Elżbieta Kuta ze Stowarzyszenia Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrueck, http://www.rodzinaravensbruck.pl/

• p.Tomasz Cieślak z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej w Poznaniu 
• p. Jolanta Sowińska-Gogacz dziennikarka, poetka; uhonorowana doroczną nagrodą dziennikarską "Znak Dobra", przyznawaną przez Fundację im. Romy Brzezińskiej. Kapituła nagrody doceniła artykuł pt. Mały Oświęcim, dotyczący historii obozu przy ulicy Przemysłowej w Łodzihttp://www.e-kalejdoskop.pl/wiadomosci-a230/jola-sowinska-z-nagroda-r1349 
• Zbysław Kaczmarek. Projekt „Zapomniane Historie” Zbysława Kaczmarka przybliża mało znane fakty z najnowszej historii Wielkopolski. Każdy odcinek Zapomniane Historie stanowi samodzielną całość i zrealizowany jest w formie reportażu dokumentalnego.

• p. Romek Wójcicki, członek Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Obozow Koncentracyjnych, pasjonat historii, mocno zaangażowany w martyrologię powstańców wlkp. Pod wpływem rodzinnej historii związanej z ppor. Marianem Bartkowiakiem. Autor bloga https://romanwojcicki.blogspot.com/  
• p.R.Dublis, syn Wacława Dubilisa więźnia politycznego, żołnierza NSZ, więźnia Auschwitz numer obozowy 155239, KL Mauthausen-Gusen numer obozowy 39298, Redl-Zipf, Ebensee
  

Podczas zjazdu promowano wydawnictwa związane z obszarem działalności stowarzyszenia, między innymi Wspomnienia z niemieckich obozów koncentracyjnych-praca zbiorowa, napisana przez byłych więźniów politycznych niemieckich obozów koncentracyjnych, Published 1946 by Ośrodek Polski b. więźniów OK- Camp 400, Gorna Austria in Ebensee .

Zdjęcia: Jolanta Jabłońska, Jolanta Sowińska-Gogacz

Dominika Pawlikowska, autorka bloga www.historiawsepii.blogspot.com

Członkowie Stowarzyszenia Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych

p. A.Szlachetko opowiadał o filmie "Odnajdę twoją mamę"

p. profesor Elżbieta Kuta ze Stowarzyszenia Rodzina Więźniarek
 Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrueck

p. Romek Wójcicki, członek Stowarzyszenie Rodzin Polskich 
Ofiar Obozów Koncentracyjnych, pasjonat historii,
 mocno zaangażowany w martyrologię powstańców wlkp. 
pod wpływem rodzinnej historii związanej z ppor. Marianem Bartkowiakiem

E.Rybarska,U,Kowalska

Akcja Zapal Znicz Pamięci 2018. Leon Prauziński.

Dzisiaj zapalamy Znicze Pamięci. Za tych, dzięki którym możemy cieszyć się wolnością. Ubiegłorocznym bohaterem akcji był mój dziadek Marian Wiewiórkowski. Biogram tutaj: https://historiawsepii.blogspot.com/…/biogram-mariana-wiewi…

Akcja Zapal Znicz Pamięci organizowana jest od 2009 roku, a w 2018 jej bohaterem był mój dziadek Zapal Znicz Pamięci 2018

Tegorocznym bohaterem kolejnej edycji akcji Zapal Znicz Pamięci jest Leon Prauziński (ur. 15 maja 1895 w Poznaniu, zm. 6 stycznia 1940)  

Uczęszczał do gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim i Poznaniu. W 1915 podczas I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej i walczył na froncie zachodnim. Brał udział w powstaniu wielkopolskim w grupie Stanisława Nogaja. 27 grudnia 1918 brał udział w wybuchu walk powstańczych, między innymi w zdobywaniu Prezydium Policji i w walkach o most Chwaliszewski. Uczestniczył także w zdobywaniu Wolsztyna, Zbąszynia i Miejskiej Górki. Później walczył także w wojnie polsko-bolszewickiej.

Obraz Leona Prauzińskiego przedstawiający walki przy moście Chwaliszewskim w Poznaniu

W 1920 uzyskał maturę w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, a w 1921 ukończył szkołę podchorążych. W latach 1921–1923 Leon Prauziński, na podstawie wykonanych w czasie powstania wielkopolskiego rysunków i szkiców namalował 12 obrazów olejnych ukazujących sceny walk powstańczych. Podczas okupacji obrazy Prauzińskiego zostały zniszczone przez Niemców. Pozostały po nich jedynie pocztówkowe reprodukcje wydane w okresie międzywojennym. W latach 1923–1924 studiował na wydziale rolnym Uniwersytetu Poznańskiego. W dniu 19 kwietnia 1927 ożenił się z Ireną Masuth i miał dwóch synów: Macieja (1927) i Wojciecha (1931). W 1927 wyjechał na studia do Monachium, gdzie rok później ukończył wydział malarstwa i sztuk pięknych. Po powrocie do kraju między innymi ilustrował czasopisma i książki. 

Podczas II wojny światowej zrezygnował z ukrywania się, co pozwoliło gestapo na szybkie ujęcie i osadzenie w Forcie VII w Poznaniu. Zginął zastrzelony na terenie obozu w styczniu 1940 roku. W wytoczonym mu przez Niemców procesie – tragifarsie głównym dowodem jego „winy” wobec Rzeszy Niemieckiej były właśnie wspomniane obrazy, uwieczniające bohaterski czyn zbrojny powstańców wielkopolskich. Został zamordowany w Forcie VII w dniu 6 stycznia 1940. 

 Obrazy Leona Prauzińskiego http://www.poznan.pl/powstanie/al_leon_prauzinski/index.html